Tegenwoordig zien we steeds vaker berichten in het nieuws over de gezondheid van de bodem. De bodem zou uitgeput zijn en niet veerkrachtig genoeg voor de komende klimaatextremen. Ook binnen de wetenschap komt er steeds meer focus op de gezondheid van de bodem en het bodemleven. We weten nog maar weinig van alle bacteriën, schimmels en andere organismen die in de bodem leven en zorgen voor een goede gezondheid van de bodem. Maar ik vraag mij af, maakt iemand zich ook druk om de gezondheid van de bodemkundige?
Tijdens mijn studie werd er veel gesproken over de komende excursies en velddagen. Op de ene universiteit maak je een nog mooier tripje dan op de andere universiteit. Jaloersmakend allemaal. Maar bij al deze tripjes komen ook de extremen van buitenaf. In gesprekken met oudere studiegenoten hoorde je vaak al wat er voorgaande jaren tijdens de excursies was gebeurd. Wie een sleutelbeen had gebroken, wie pech hadden gehad met de busjes of auto’s, of wie tijdens het wildkamperen waren aangevallen door wilde honden.
Het is ook wel bekend dat een bodemkundige de bodem in zijn of haar mond stopt om de textuur te bepalen. Iets wat menig tandarts je niet in dank afneemt. Daarom is het maar goed dat er een zandliniaal is uitgevonden. Maar ook bij de huisarts zijn de bezoekjes van de bodemkundige niet onbekend. Verrekte ruggen van het grondboren, verzwikte enkels of zelfs tekenbeten, je moet tegen alles bestand zijn tijdens het praktiseren van dit beroep.
Tijdens het uitvoeren van mij werk merk ik de grillen van het vak ook al. Laatst ben ik zelf nog terug gekomen uit het veld met een verbrande nek en in de laatste meters die ik naar de auto moest maken, werd ik verrast door een paar grommende rottweilers. Een collega vertelde me zelfs dat hij eens is aangevallen door een zwerm bijen tijdens het plaatsten van wat onschuldige peilbuizen.
Al met al is het leven van een bodemkundige nog niet zo veilig en over de gezondheid van een bodemkundige zouden we uren kunnen praten. Misschien moet ik eens aan mijn oudere collega’s vragen hoe zij fit blijven in dit vak. Ik vraag mij namelijk sterk af hoe ik eraan toe ben als ik straks
met pensioen mag…
Vera Omtzigt
Dit artikel verscheen eerder in Bodem 5 | oktober 2021